Yüzde Bir (%1)

Hep sorulmak ister ankara

Hep aranmak ister ankara

Hep bana demek için doğmuştu sanki

-Başımın kenti ankara

Çocukça bir şiir tutturdum sana içimde

Adını ankara koymuşsam da sen bilirsin sana kaç ad koyduğumu

Sırra kadem basmışların yerin altıyla üstünün buluştuğu ıssızlıksın bilirsin

Tanımlama beni dedin kaç kere

Kaç çocuk doğurdum sana aşık olsunlar diye

Kaç ad eksilttim diyarlarda

Bir toprağı ne kadar severse insan o kadar sevdim

Bir kan nasıl akarsa durmadan damarlarda

Yoğun özlem içerdim

İçkimin adıydı özlem

Rüzgarının dokunuşunun bir tadı var senin

Beni susatan

Bi susuzluk gecesi çıktım yağmur duasına

Yağmurunda dil çıkaran delileriydik

Ankara ağlardı

Biz gülerdik.

Damlaları gözyaşı niyetine girdi sonra aramıza

Gözünden akan incilerin adıydı damla

Çocukluğumdu inciler

Kurtaramadığım inciler..

Işkın hoyratlığını ve pervasızlığını çiziyorum duvarlara

Sana daha iyi bakabilmek için kaç sözcük yuttum sözlüklerde

Kurtların çocuğuydum ne de olsa

İçtim

içtim

Kanadıkça içtim

Susuz kalmış hastaların bantlı ağızlarına girmek için

Kimi zaman bir yudum su oldum.

İçtim

içtim

sonunda su oldum.

Ah pardon su buldum.

En iyi su nerede diye sordum tanrıma.

Beni yeraltının en kör kuyularına götürdü.

En iyi dersi ve en iyi suyu gözlerimi kapatmakta buldum.

Korktum ,ağladım ,çırpındım.

Taze saf bir aşk ararken sevgiyi buldum.

Burası daha güzel dedi diye

İnandım.

İnanmayı sevdim.

Sevmenin kendiliğini ve varoluşu sevdim.

Coşkun ırmaklardan taşan suların

zıttına yol aldım.

Üçüncü bir yol aradım,

kimse anlamadı yaptıklarımı.

Başa dönmeye ve en başa dönmeye çalıştım.

Belki o zaman akardım istediğim nehre doğru diyemedim.

Not: Sangria Dergisi Sonbahar sayısında Bahar Kaya’nın Ankara ve Çevresel Psikoloji yazısından ilham aldım. Her Sonbahar ve benim doğum günüm yaklaştıkça Ankara özlemi başlar içimde. Kurtuluş’ta çocukken beslediğim güvercinlerin heyecanını verdi bana genç yaşımda. Daha kaç kez yolum düşer sana bilmiyorum. Hevesle özlem ,aileyle toplum, arkadaşlıkla bireysellik arasında bir köprü sanki bana. İçimde bi Ankara yaşıyor. Çocukluğumun kayıp parçalarını bana verdiği için minnettarım. Derin bir aşığım ne yapayım . Ben yaşayamam bu gri kasvetli şehirde derken o yoğunluk içerisinde bir yuva oluşmasının duygusallığı var içimde. Çok kapı açtı bana güzel insanlar verdi bana. Toprağına saygıyla ataya sevgiyle Ankara 🫶

Not2: Bu şarkıları dinlemezsen ayıp edersin diyorum!

Vega-Ankara

Zuhal Olcay- Ankara’da Aşık Olmak

( aşk olgunlaşmazsa uçarmış ben de güneye uçtum tekrar)

Haluk Levent- Ankara

Emir Can İğrek- Saman Sarısı

Erkekliğini eksiltir diye yasakladıkları şiirleri duvarlara yazmıştın.

Kimse görmedi zannettin yalnızlığını.

Kimse bilemezdi kimsesizliği.

Özgürleş kendine koyduğun sahte yasalardan.

Özgürce koş oyna bahçende.

Kuşları beslemekten korkmamayı öğretecek annen sana.

Gagalarıyla ısırırken ellerini ,habersizlerdi acından.

Affet kuşları tutma artık kafesinde.

Tıpkı daha küçükken bize vurmayı öğrettikleri kuşların midemizde çektikleri acılar gibi.Hatırla yaraladıklarını.

Aynalar döşedim suretime.

Aynalarla süsledim dilimi.

Kaç kez katledilmeye çalışıldıysa kadınlar o kadar aşka söz verdim.

Bir ışık yuttum acıyla karışık.

Bir süzgeç verdiler elime, aşkı ve acıyı ayırmayı seçtiğim.

Herkes cennet hayali kurarken neden dünyada kalmayı seçtiklerini anlamaya çalıştım.

Karanlık da sevgidendi.

Bilinmeyene olan sevgiydi karanlık.

Merakın tatlı arzusu.

Ölümü değil de yaşamı seçeceğiz.

Adım adım yürüdüğümüz ışıkta

iki kişi bir potada eriyeceğiz.

Aşk bu simyanın en güçlü dili.

İçine böcekler ve zehirler koymayı deneyecekler.

Böcekleri ve zehirleri sevdiğimi ve onları bir kelebeğe ve de ilaca dönüştüreceğimi bilemeyecekler.

Bilemedikçe aşık olacaklar.

Aşık oldukça ayakları göğe yükselecek.

Korku kaplar bilirsin tam o anda.

Güvenle indirmeyi deneyeceğiz.

Bir inanç var içimde aşılamak istediğim.

Korkularla savaştığım yer altından Hadesle bir anlaşma yaparak çıkıyoruz.

Kendime eş tuttum şimdi tanıkları.

Her dost masada uygun yere oturana kadar değişecek dünya.

Taa ki herkes hatırlayana kadar…

Not:

Ufuk Beydemir-Sonsuz Boşluklara

Babası da sahip çıkamamıştı kızına

Elin oğlu da

Sahip çıkılmak için değil yön göstermek için gelmişti hayata yalnızca

Ölmek için doğmuş

Yeniden Doğmak içinse ölecekti.

Bir başka zamanın insanıydı

Yokluk vardı onda

Geleceğin yokluğu

Özlem vardı onda

Geleceğin özlemi

Bir düş vardı gözlerini ışıldatan

Sahip çıkılmak için yaratılmamıştı

Ancak düşüne gözlerine

Umuduna sahip çıkılmalıydı.

Tutsak edilmemeliydi.

Korkulan bir gelecekti

İnsanlar en çok aşktan ve sevgiden korkardı

Tanrının iyiliği herkesi korkuturdu

Sonsuzluktu korkutan.

Çıkmayacaktı akıllardan

Taht kuracaktı gönüllere

Kimse kendine sahip çıkamamıştı

Tapınmalıydı kendine

Bir sunak gibi süslemeli kendini

Adım attığı her yerde aşk izi vardı

Dualitenin dansını gösterecekti

Yeterliliğin ve mükemmelliğin vücut bulmuş hali

Geleceğin çocukları ona çeşitli isimler vereceklerdi

Şimdinin çocukları ona anne diyecekti

Dünya bir ev olacaktı

Dünya yalnızca iyi olmaya ve daha iyi olmaya ve dönmeye ve de dönüşmeye mahkumdu.

Not: Bir düşe aşık bir deli meczup dinle ruhunla şarkıları…

Poseidon’un değişime direnemeyecek çocukları..

Fırtınalar- Ebru Gündeş

“Sis, gölün yüzeyini sarmıştı; gökyüzüyle su arasındaki sınır silinmişti.

Kimi zaman rüzgâr sisleri dağıtır, göl derin bir nefes alır gibi iç çektiğinde yüzeyde bembeyaz nilüferler belirirdi.

Ama geceleri nilüferler bile kapatırdı gözlerini; çünkü gölde yankılanan eski sesler vardı.

Köylüler, gölün bir zamanlar dev bir kayanın kopmasıyla dağların kalbine gömülmüş bir vadi olduğunu söyler.

O kayanın altında kalan köy halkının ruhları, gölün sularına karıştı derler.

O yüzden, geceleri kıyıda yürüyenler, suyun üzerinde beliren siluetler görür:

Bazen genç bir gelin, bazen yaşlı bir adam, bazen de hiç görmediğin ama seni tanıyormuş gibi bakan gözler.

Rüzgâr çamların arasından uğuldadığında, gölün yüzeyinde tuhaf dalgalar oluşur.

Sanki biri derinliklerden yukarı çıkmak ister ama suyun sertliği izin vermez.

Ve o an göle bakan, kendi yüzünü değil, korkularının suretini görür.

Derler ki, kim gece yarısı nilüferlerden birini koparmaya kalkarsa,

sabah güneşi doğana kadar gölün içine çekilir…

ve ardından nilüfer bir kez daha açar, ama bu defa yaprakları bembeyaz değil, kan kırmızısıdır.”

Diye anlattı robotik dil. Bana sert suları anlat. Bana geceleri ve gündüzleri anlat dedim.

Yüzü neden bu denli soluk ve renksizdi? Gözleri neden parlamıyordu?

Bir insanı ilk defa bile isteye seçerek tanımak istemiştim. Tatlı bir kokuydu onunkisi, gözlerimi kapattığımda kendime kapanıyor ama ona açılıyordum. Ne çok hikaye kazınmıştı vücudunda. 5 yaşında gibi yaşıyor 100 yaşında gibi konuşuyordu. Kendine gülüyor bir başkasına bakıyordu. Beni güldürdü. Sahiden güldürdü.

Numara olsun diye oynadığım oyunların tutsağıydım ben acının tiryakisi. Numara olsun diye güldüğüm oyunlar sahici değildi.

Sis göle çöktüğünde kara bir delikmiş gibi çekti içine.Bir başka boyutun kapısı, bir başka gök-yüzü nasıl sudan bir suretti?

Arthur ölmüş ve kılıcı en derinlere düşmüştü.

“Müzede bir kılıç.”

Oturduğum yerden dünyayı gezdim. Maceralara başladım ve bitirdim.

Dünyanın kaç bucak olduğunu göstermeli denilen tehditlere güleryüzle yaklaşmanın meczupluğunu elde ettim derinliklerde.

Gün gelecek ve kılıç gölden çıkacaktı. Ancak hangi elde değer bulacaktı?

Yıllardır insanlar farklı yerlerde ve yüzlerde kendini aradı. Çözüm doğumdaydı düğüm doğumda.

Dalgalar sayılara ve sayılar görüntülere dönecek , boyutlar üst üste binecek ve varoluş temellerini oluşturacaktı.

O diye seslendi bana ve ben diye seslendim sana ve sen diye seslendin ona.

Peki ya yok etseydik dönüşümü ve döngüyü dışlasaydık Plüto’yu sistemden ne değişirdi?

Lilith’i Eve’dan ayırabilir miydin? Girebilir miydin ikircikliliğin arasına?

Bunları boşver şimdi anlatsam da anlamayacağını biliyorum bu sefer…

Yeryüzünde 3.seni de buldum sonunda. İnsanlar çift yaratılmamıştı.

Not: 🎧

Vega-Blöf

Seninle konuşamadığım sabahların yasını tutuyorum.

taze papatyalar seriyorum mezarına

Hatırlar mısın 9.00a kurardın her gün alarmını.

Hatıralardan yoksun zihnimde nasıl yeşerdin bir anda?

Hatırladın mı seni reddettiğim geceyi?

Her yanımla evet derken

Duyabilecek miydin en derinden gelen sesi?

Bir sana yazılmış kaderimin başrolüne oturttuğun başka hikayeler…

Sen yaşayacak ben izleyecek,

Ben yazacak sen oynayacaksın.

Bir yıldız vermiş tanrı bana adı yalnızlıkla eşdeğer olan

Eşlik ve zıtlıkların bütünlüklerinde kemikleri eridi ruhumun.

Kaç vücut eskittim hakikatin yolunda

Hiçbir zaman bir başkası olamayacak olmanın heyecanı mı dersin

“Her aşk adil mi” diye sordu şair

Olmadığını geç öğrendim.

Bana göre geç dünyaya göre erken olan yaşlar.

7sinde 70ini görenin kefaleti ne olacaktı?

Ödenmemiş borçların yükünü bir canın çekebileceğini öğrendim.

Konuştukça susmayı öğrendim.

Sustukça kendi zihnimde konuştum.

Zihnimin keskinliği ışığı korumak içindi neden görmedin?

Karanlığı tatmamış olan ne anlardı ışıktan?

Acıma eşit bir acı var mıydı?

Kalbime denk bir kalp var mıydı?

Ben varım diyebilecek bir ses yükselecek miydi yerden ve gökten?

Güçlülüğün hoyratlığında delirmiş bakışlarınız

Bil gülücük borçluydu bana

Güldüm 20 yıl güldüm

Trajik yaşamın komedi furyasına giriş yapmıştım.

Asilliğin bedbahtlığı ele geçirebilirdi bir bünyeyi

Ve roller hep değişirdi dünya sahnesinde

Bir intikam ateşi yaktı kalbimi

Bir aşk ateşi söndürdü yüreğimi

Bir ağlama tuttu yüzyıllardır dolmamış çanaklardan

Bir sunak hazırla tanrına

Arz et makamına

Reddettiğimde sizliği

Kabullendiğimde bizliği

Kimsesizliğin topraklarına ulaşabilecek miyim?

Delirmek için bir toprak bahşet bana

Delirtmek için çağla ırmakları

Deş toprağı ve ulaş en dibe

Bir kalp atışı bitecek tam o anda

Yeryüzünde doğacak bir çocuk

Dua et ki sevinsin ailesi

Dua et ki öpüşsün annesiyle babası

☀️🤍🌃

Ben olmanın tatlı gayesinde

Sensizliğin yokluğunda hangi benliği giyeceğim üzerime

Bir kimlik ver bana

Hevesimi ateşlesin iştahımı kabartsın

Coşkunun deliliğini geç saadetlere ulaştıralım.

Hata yapalım ve tekrar af dileyelim.

Hata yapılmak için

Af dilenmek için

Doğru olmak için var.

Not: Okursan çalsın arkada Vega aydınlatsın maviyle gözlerini .)

Vega-Delinin Yıldızı

Vega-Serzenişte

Ek Not: bu da sana,evet sana, kimsen sana.

Kool Savas-Immer wenn ich ryme