. Bilir misiniz bir kaybın ardını? Bir yokluğun bir yasın kapladığı alanı? Matematiğin hangi kolundan tutarsak doldurabiliriz bir yokluğun yerini? Bir varlık yalnızca maddeselliği ile mi vardır sorusu canlanır aklımda.Devamı gelir sonra.Zihnim cevabını da soruyu sorduğu anda cevaplar aslında. Varlık; o varlığın bir başkasının içindeki anlamların toplamının ve kendiliğinin içindeki anlamlarının toplamıyla örtüşmesinin verdiği bir…

Sanki yalnızca saklambaç oynamak için gelmiştik bu dünyaya.Duvarların ardına değil de yüzlerimizin ardına; kimliklerimizin ardına saklanmıştık. Suçlu muyduk ,suçsuz muyduk bilmiyorum ama en iyi saklanan oyunu kazanamıyordu her zaman. Zamanı gelince ortaya çıkması ve ebeden önce söbelemesi gerekiyordu. Bu oyunu kim kurmuş, bize bu oyunu kim anlatmıştı? Nerede görmüştük veya duymuştuk? Arkadaşlarla birbirimize bağlanmak için…

Hikayeler neden var olmak için can atıyordu? Kimin ilham kayığına binip de dalıyorduk uykuya? Bilgi her zaman sahibine ulaşmalıydı da kim neyi arıyordu bu hayatta gerçekten? Kütüphanemde tonlarca kitap biriktirmiş Zihnimde sırlar saklamıştım. Uygun zamanda uygun yere bırakmalı ve yola devam etmeliydi Tanrıların uşağı… Gözleri yalnızca kendi parlaklığında ışıldayan tanrıcıklar Daha büyüğünü gördüğünde ne olacaktı?…

Kızgınım Attila Kahramanların olması için gerekli savaşların adıydın Savaşların görkeminden yorulmuş çelikten bir zırh Güvenden yoksundu Gözleri olabildiğince karanlık Hücreleri alabildiğine parçalanmış Bi hastalığı vardı Sessizce herkesten sakladığı Aksak yürürdü kimse bilmezdi Yaraları vardı vücudunda Gün gün ölüme yürüyordu da ondandı öfkesi Aysel git başımdan ben sana göre değilim demişti Aşkı hiç arzulamayacağım dememiş miydi?…

Kendinde göremediğin ışıkları gör diye ne çok ışık topladım. Gözlerin parlardı halbuki ve ben dünyaya parlak bakardım sayende Kaç mum yaktım gözlerin tekrar gülsün diye. Ne yorucu bir yolculuktu çocukluk Ne yorucu bir sevdaydı annelik Işığı bıraktım Mumları söndürdüm Adına sen dediğim kendimle yüzleşmek ne zordu Gözlerin karanlıktaydı hep adeta Ruhun ışıkları ücraya saklanmış geçmişe…